Binnenkort buigt de Tweede Kamer zich over het voorstel van Minister Schouten van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit ten aanzien van de Aanvulling Natuurwet met de daarbij horende Nationale Wildlijst. Veel gaat er niet veranderen, als het aan de Minister ligt, ze wil zelfs die vermaledijde Wildlijst ongewijzigd handhaven. Maar die is juist een dikke doorn in het ook van jagend Nederland. Zij willen dat de Minister de zaken grondig reorganiseert om de rompslomp rond het bejagen van de talrijke voorkomende soorten te vereenvoudigen. Nu is dat, met name door de inmenging van de Provincies, een chaos.
Hoe zijn de zaken nu geregeld en waarom willen de jagers dat veranderen? Er is in de Natuurwet een soort driepoot neergezet. Je hebt de wildlijst met daarop vijf dieren die in het jachtseizoen, dat per soort varieert, bejaagd mogen worden: wilde eend, haas, konijn, houtduif en fazant. Daarnaast zijn er dieren die zoveel overlast en schade veroorzaken, zoals ganzen, dat ze bejaard moeten worden om schadeclaims te voorkomen, en onder de derde categorie valt bejaging in het kader van goed beheer. Het afgeven van de jachtlicenties van de laatste twee categorieën is in handen van de Provincies, die ieder hun eigen aanpak hebben. Laurens Hoedemaker, directeur van de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging: ‘Voor een vergunning moet er eerst aan nogal wat voorwaarden voldaan worden, die per Provincie verschillen. En is de vergunning verleend, dan kunnen allerlei partijen er bezwaar tegen maken. Dat is één ding. Maar wat ons steekt is de manier waarop Provincies omgaan met die beesten. De ganzen afschieten als ze nesten hebben, de eieren wegnemen of dichtoliën of de dieren vergassen, dat is niet misselijk. Daarmee wordt de gans tot een plaagdier terwijl hij als mooi, eiwitrijk vlees op tafel terecht zou kunnen komen. Waar wij voor pleiten is dat de oude wildlijst weer van kracht wordt en dat we naar redelijkheid bejagen.’
Wat kan en niet kan als het om jagen gaat, is als vanouds een discussie met veel emoties. Toen afgelopen winter vooral edelherten in het natuurgebied bij de Oostervaardersplassen het moeilijk hadden, waren er mensen die de dieren bijvoerden en later protesteerden tegen het afschieten van de dieren. Toch is er sprake van een veranderende publieke opinie. ‘Er is meer draagvlak voor de duurzame benutting van wild,’ zegt Hoedemaker. ‘Was in 2012 nog maar 36 procent voor de duurzame jacht, nu is dat bijna verdubbeld naar 61 procent.’ ‘Wanneer we meer natuur op ons bord kunnen krijgen door het jagen, vissen en wildplukken, dan moet de wet aangepast worden,’ vinden ze ook bij Dutch Cuisine, een beweging die de Nederlandse eetcultuur op de kaart zet en waar veel gerenommeerde chef koks bij aangesloten zijn. De chefs kunnen het voortouw nemen bij het aanprijzen van ganzenvlees. Dutch Cuisine-ambassadeur Christiaan Weij zou daar wel raad mee weten: “Ik maak lekkere Pulled Goose met wat kimchi of augurk en zuurkool, heerlijk man.’
En hoe staat de reguliere wildhandel in dit vraagstuk? Poelier Thomas van Meel zegt: ‘Als we nationale wildverzamelpunten zouden hebben waar de jagers hun afschot aanbieden, juichen wij dat toe. Nu is dat rommelig geregeld. En of er belangstelling is voor gans? Nou, het vlees is rood en heeft een echte wildsmaak. Je moet goed weten hoe je dat verwerkt. Een van onze afnemers, Royal Goose Ball, maakt er kroketten en bitterballen van. Die zijn erg smakelijk.’
Al met al lijkt het zinvol dat Minister Schouten binnenkort bij de behandeling van de Aanvulling Natuurwet in de Tweede Kamer bereid is om meer verantwoordelijkheid bij jager en poelier te leggen door de Nationale Wildlijst aan te passen.